ماهگرد سیزدهم

این پست مخصوص شیرین کاریای دخترم قند عسلم

سرعت بزرگ شدن دخترک انقدر تند شده که حتی من و که هر روز و هر ثانیه میبینمش مبهوت میکنه راه رفتنش خیلی حرفه ای شده دیگه یواش یواش داره دویدن یاد میگیره . سرعت چهاردست و پاش بالا بود الان سرعت راه رفتنش 2-3 برابره .

خیلی قشنگ با عروسکاش بازی میکنه همش بهشون شیشه و میده و پیش پیش شون میکنه .یا میبره میزاره تو کریر و تاب شون میده . از دیدنشون هم خیلی ذوق میکنه حتی روزی 100 بار .

چند تایی هم کلمه بلد شده البته با تلفظ مخصوص خودش .

 به............بله

 نه...........نه

 نیس.......نیست

 کوچش...کوشش(کجاست)

ایی.......الو

 ا جان......علی جان

بیا.........بیا

 بییم.......بریم

افت......رفت

 بده ......بده

جیس....جیز

اییه.......کیه

د........در

 از قبل از یکسالگی صدای زنبور یاد گرفته تا میگیم زنبوره میگه ؟ تندی میگه بیز و بیز .و بیز

 ببعی میگه ؟ جواب میده به

 دنبه داری ؟ جواب میده نه

شعر حسنی نگو بلا بگو رو که براش میخونم به نه که نمیام و نه که نمیخوام هاش که میرسه تندی میگه نه انقدر هم کش دار و با مزه میگه

گلسرشو میاره میده به من و سرش و خم میکنه تا براش بزنم .من که میزنم سرش میگم وای چه خوشگل شدی میدوو میره تو آینه خودشو نگاه کنه

هرچی هم که بهش میگم میخوری تندی میگه نه . اگر هم دلش بخواد میخنده .

 خلاصه که نفسم بند شده به نفساش .